از ماه اسفند برای تابستونمون برنا مه ها داشتیم ...می خواستیم بریم هزار جور کلاس و کلی هم کار انجام بدیم و لی الان که فکرشو می کنم می بینم که اون فکرا همش برای خلاصی از درس و مشقو کار و زندگی بود وگرنه خودمون هم میدونستیم که تا بستونمون بر فناست.....

آره من اقرار می کنم .. کاش زمان به عقب بر می گشت...7 ماه ..فقط 7 ماه به عقب بر می گشتیم ...وای ...چه قدر خوش می گذشت...عالی می شد....

بگذریم.. بیاید از چیز های ممکن حرف بزنیم .بله اینده....یا شاید هم حال....

من که درحال چیزی نمی بینم !!!آینده نه دوست ندارم بهش فکر کنم .....که چی ؟؟؟

می دونین دارم فکر می کنم که اگه دوست عزیزمان لطف نکرده بود و این وبلاگ را برایمان نساخته بود چه می کردیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟و حدودا چند روز است که به جوابش رسیده ایم....:

سر یه بیابون می ذاشتم.......

در هر صورت می خواستم بگم که اگه شما رو نداشتم هم قبل از اینکه سر به بیایون بزارم ....

می مردم...

یادتون نره من به امید دوستام (یعنی شما)زنده ام......نظر یادتون نره.......

دیگه به نهایت رسیدم!!!بازم تنها شدم!!!هنوز تا 3شنبه 4 روز مونده!!دیگه نمی خوام!!می شه همه با هم بریم مدرسه؟؟؟می دونم نمی شه!!شما هم که ما رو فراموش کردید!خیلی  بی معرفتید!!

بابا شما ره ی من رو که همه تون دارید!!!!!!زنگ بزنید که دنیا به اخر نمی رسه!!!تازه مارو هم شاد می کنید!!!

 عقربه های سا عت حرکت نمی کنند!!باید التماس کنم؟؟؟باشه!!!

ساعت جلو بکشم؟؟چه فایده؟؟همه ی ثانیه هام دارن حروم می شن!!!کسی هم  که عین خیالش نیست!!

کمک!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

سلام !سلام به همه ی دوستای گلم که اومدن به این وبلاگ یه سری بزنن!!!

 خوشحال می شم از این به بعد هم به من سر بزنید ودر ضمن نظر هم یادتون نره!!!مرسی!!