زندگی سمت نابودی ام می کشاند

                 گفتم ای دل

                     مشو غافل از مرگ

                          دست دلبستگی را رها کن

                            خویش را دست این هرزه مسپار

                                         اخر اینجا نشستن دوامی ندارد

                                                        زندگانی درنگی است کوتاه

                                                                چو فرود شتابان فواره در خاک...*

*=این حرفارو بی خیال!!!بشینید درستونو بخونید.جدی من رفتم حرفه بخونم!شعر بالا رم هرکی اسم شاعرشو می خواد بعدا ازم بپرسه الان یادم نیست!!