عجب روزی هایی خدای من! من _ نمی خوام _ برم _ مدرسه.

البته این من ملیکا نیست. تعجب نکنید این متن نوشته منه (که پلی باشم) و ملیکا خانم هم نمی دونم سر چی سرش شلوغه.

همان طوری که حضورتون عرض کردم.من _ نمی خوام _ برم _ مدرسه. یکی نیست بیاد بگه دخترم مگه شما مشکل داری، همین اول تابستون بود که داشتی غر مدرسه را می زدی.

همون جوری که خدمتتون عرض کردم این حرف حرف ملیکا بود نه من. من پولیم(معرف حضورتون که هست) من اصلا از مدرسه بیزارم.(شاید بیزار کلمه تند و تیزی باشه ولی کلمه دیگه ای که شدت انزجار من رو نشون بده به نظرم نرسید درکل زحمت فکر کردن به خودم ندادم) آخه چه فایده داره؟ درس بخون. امتحان بده. نمره بیار(البته در مورد ملیکا خانم نمره ی بد بیاوریم و مقداری از وقت خویش را به آبغوره گیری اختصاص بدهیم)

چند روز پیش که به مرور کتاب های کتابخانه مشغول بودیم. متوجه شدیم که زمان برای آدم های پیر زود تر از جوان ها می گذرد. خب ما هم جوانیم دیگه(تعریف از خود نباشه!) و معلم های گرامی هم مقداری سنشون بالاتره(جسارت به دیگران نباشه) این قانون علمی ثابت می کنه که یک کلاس خسته کننده (برای مثال عربی که ملیکا خانم پیوند وصف ناپذیری با این کلاس دارند) همان قدر که برای ما آرام تر از مسابقه ی حلزون ها می گذرد برای معلم ها به سرعت شاتل هایی می گذرد که روز به روز از این ور و آن ور کره زمین شوت می شود به آسمان. مسلما هر کسی که عقل سلیم در سرش باشد و از ترس شروع مدارس توی استخر خانه و جرز دیوار پنهان نشده باشد متوجه می شود که تفاوت زیادی بین این دو سرعت وجود دارد و همین اصل علمی باعث می شود که مدارس بیش از پیش غیر قابل تحمل شوند.

البته ناگفته نماند ورود اولی هایی به مدرسه راهنمایی همان قدر که دل نشین است دردسر ساز هم هست. خب این هم یک دلیل دیگر.

و من دلیلی نمی بینم که دلایل دیگر غیر قابل تحمل بودن مدرسه را ذکر کنم(واقعا همین ها براتون کافی نبود؟ ملیکا چی می کشه از دست شما)

واقعا واقعا چه کسی از مدرسه خوشش می آید به غیر از بچه هایی که به طرز مسخره ای از باهوش اند و خوششان می آید هر روز استعدادی(که به وضوح از وجودش باخبرند) محک بزنند. چه دلیلی دارد که کسی به مدرسه برود؟ نمی شود ما هم مثل همسر یکی از شخصیت های سیاسی که به طور اتفاقی(!) کاندید ریاست جمهوری هم بوده اند یکدفعه بریم شش- هفت تا دکترا بگیریم و بقیه زندگی را به خوبی و خوشی زندگی کنیم(حالا ملیکا خانم می آید و حرص می خورد که چرا کاندید محبوبش را مورد تمسخر خویش قرار گرفته ام از پشت همین تریبون می گم ملیکا خانم اصلا حرص نخور که قلبت ضعیف می شود و زندگی بی تو هرگز. البته نه برای من برای کسانی که معرف حضور خودت هستند)

خب بحث مدرسه را برای مدت کوتاهی کنار می گذاریم و به سراغ بحث دیگری می رویم که بی ارتباط با این بحث نیست.

نظرتان چیست همگی با هم بریم یه پیتزا فروشی بزنیم؟

حتما خوانندگان محترم با خودشان می گویند که این پولی پاک عقل از سرش پریده و ملیکا هم یکی مثل خودش که گذاشته این دیوونه تو وبلاگش مطلب بذاره. نه نه این مطلب خیلی برای ما مهمه آن قدر مهم شاید بتونه روند زندگی مون رو تغییر بده و ما رو به جایی برسونه که راه برویم و توی کوه و دشت فریاد بزنیم زندگی زیباست!!!!

مساله خیلی ساده است. زدن یک پیتزا فروشی باعث می شه خیلی از بچه ها که مدرسه به ستوه آمده اند را تحت اسکان خودمان قرار بدهیم و فکر کنم به اندازه ی تمام مدرسه در این پیتزا فروشی جا باشه. اون وقت این منبع در آمد باعث می شه که توی لغت نامه های زندگی ما هیچ کلمه ای به نام مدرسه وجود نداشته باشد و چی از این بهتر(بهتون گفتم که این دو مطلب زیاد بی ربط نیستن)

احساسم بهم می گه شما فکر می کنید معجون چرت و پرت گویی به خوردم داده اند حقیقت اینه که خودم هم کم کم دارم به همین فکر می افتم. برای سخن آخر صحبت هایی را می فرمایم که زیاد از گفتنشان خوشنود نیستم(باور کنید اگر این حرف ها را نزنم ملیکا پشت تلفن به هر روشی که می شناسد زنده ام نمی گذارد!) مطلب اول این که درباره ی من ملیکا رو من نوشتم بخونید چیز جالبیه!!!(ملیکا نزن....تو رو خدا این قدر لگد نزن.... تو رو جون بلاتریکس نزن.... نزن............)

مطلب دوم این که با عکس ملیکا حال نمی کردم عوضش کردم آشنایان مستحضرند که این عکس بیش تر به ایشون می یاد.(ملیکا کبود شدم... چرا گاز می گیری....خدا....!)

مطلب آخر هم این که این عکس پیتزا دهان روزه خوش مز تر به نظر نمی یاد(خوبه ثواب می کنید. بیش تر نگاه کنید)

عزت همگی زیاد.

تماس فرت.